(ေရာင္စံုတိမ္တံတား၊ ခင္ခင္) ဥေရာပတြင္ ႐ိုင္းျမစ္ ရွိ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အင္းေလးကန္ ရွိပါသည္။ အင္းေလးကန္၏ နာမည္၊ အက်ယ္အဝန္းတုိ႔သည္ ႐ိုင္းျမစ္ထက္ ပုိႀကီးသည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ခရီးသည္အတြက္ဆုိလွ်င္ အင္းေလးကန္သည္လည္း နာမည္ထင္ရွားပါသည္။ ျမန္မာ့ဘုရားေစတီေတာ္သည္ လူေတြ ဆြဲလႈပ္လုိက္ေစလွ်င္ အင္းေလးကန္ကမူ လူေတြ စြဲလမ္းစိတ္ျပင္းလွ၍ ျပန္ရန္ပင္ေမ့ရ ေစႏိုင္ပါသည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။

အင္းေလးကန္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းေဒသမွ ရွမ္းကုန္းျပင္ျမင့္ ေညာင္ေ႐ႊေျမခ်ိဳင့္ဝွမ္းတြင္ တည္ရွိေန၍ ၁၄.၆ ကီလိုမီတာ ရွည္ကာ ၆.၄၄ ကီလိုမီတာ က်ယ္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဒုတိယအႀကီးဆုံးေသာ ေရကန္ ျဖစ္ပါသည္။ အင္းေလးကန္၏ အဘက္သုံးဘက္မွာ ေတာင္တန္းမ်ား ဝန္းရံလ်က္ရွိ၍ ရာသီဥတုေအးျမၿပီး ရႈခင္းသာယာလွပ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ခရီးသြားရန္၊ ေႏြအပူဒဏ္ေရွာင္ရန္ နာမည္ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားေသာ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။

အင္းေလးကန္သည္ ေရကန္ကေလး ေလးခု ေပါင္းဆုံျခင္းအားျဖင့္ ျဖစ္လာပါသည္၊ "အင္းေလး"ဟူသည္မွာ ျမန္မာဘာသာတြင္ "ေရကန္ ေလးခု"ဟူေသာ အဓိပၸယ္ ျဖစ္ပါသည္။ ေကာင္းကင္ဘုံမွ နတ္သမီးေလးေယာက္သည္ အင္းေလးကန္၏ အလွအပကို တပ္မက္ေမာေသာေၾကာင့္ လူ႔ေလာကသို႔ လာေရာက္ခဲ့ၾက၍ ဤေကာင္းျမတ္သာယာေသာ ေရကန္ထဲ၌ ထာဝစဥ္ ကာကြာေစာင့္ၾကပ္ေနပါသည္ ဟု အဆိုရွိပါသည္။

ေညာင္ေ႐ႊၿမိဳ႕နယ္၏ ဆိပ္ကမ္းတြင္ ရွည္သြယ္ေသာ အျမန္ေရယာဥ္တစ္စီးကို ငွားၿပီး ေရကန္တစ္ခုလုံး၌ လည္ပတ္ၾကည့္ရႈရာတြင္ ေရကန္ႏွင့္ ေတာင္တန္းမ်ား၏ ရႈခင္းမ်ားကို ၾကည့္ရႈခံစားႏိုင္ သည့္အျပင္ ကြၽန္းေမ်ာမ်ားကို ၾကည့္ရႈျခင္း၊ ဘုရားေစတီမ်ားကို တက္ျခင္းႏွင့္ စည္ကားေသာ ေရေပၚေစ်းကို ၾကည့္ရႈႏိုင္၍ ေရေပၚ၌ ယက္သဲ့ႏွင့္ ခက္ရင္းမ်ားျဖင့္ ငါးဖမ္းေနသည့္ တံငါသည္မ်ားႏွင့္ ျခည္းငင္ရက္လုပ္ေနသည့္ လည္ပင္းရွည္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ႀကဳံေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ အင္းေလးကန္၏ သာယာေသာ သဘာဝရႈခင္းမ်ားေၾကာင့္ အထူးသျဖင့္ ထူးျခားေသာ လူမႈေရးရႈခင္းမ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လာေရာက္လည္ပတ္ၾကသည့္ ႏိုင္ငံျခားခရီးသည္ အမ်ားစုသည္ အင္းေလးကန္သို႔ မသြားမျဖစ္ ေရာက္ရွိရမည္။

အင္းေလးကန္၌ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ားကို ေရေပၚ စိုက္ပ်ိဳးျခင္း၊ ေနအိမ္မ်ားသည္ ေရေပၚ ေမ်ာပါျခင္းႏွင့္ တံငါသည္မ်ားသည္ ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းေပျဖင့္ ေလွေပၚ ရပ္တည္ျခင္း ျဖစ္ေသာ အံ့ဖြယ္ရႈခင္း ၃ ခု ရွိပါသည္။ ေရေပၚ၌ ကြၽန္းတစ္ခုခုကုိ ေမ်ာေန၍ အႀကီးလည္းရွိၿပီး အငယ္လည္း ရွိ၍ ေရာေထြးယွက္တင္ၿပီး ေနပါသည္။ ကြၽန္းေမ်ာမ်ားမွာ လူအင္အားျဖင့္ ျပဳလုပ္သည့္ကြၽန္းေမ်ာႏွင့္ သဘာဝကြၽန္းေမ်ာ ႏွစ္မ်ိဳး ခြဲျခား၍ ၎တို႔သည္ ေရေပၚတြင္ ေမ်ာပါထားသည့္ေျမ ျဖစ္ၾကပါသည္။ သဘာဝကြၽန္းေမ်ာသည္ ေရကန္ထဲ၌ မ်ားျပားေသာ ေမွာပင္ႏွင့္ ေရျမက္ပင္မ်ားၿပီး လႈိင္းေလ တုိက္ခံေသာေၾကာင့္ စုစည္းလာၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပုပ္သိုးသည့္႐ုကၡပင္မ်ားႏွင့္ ကုန္းမွ ေလျဖင့္ တိုက္လာသည့္ဖုံမႈန႔္မ်ားသည္ ေရာေထြးေပါင္းယွက္ၿပီးမွ ျဖစ္လာပါသည္။ လူအင္အားျဖင့္ ျပဳလုပ္သည့္ကြၽန္းေမ်ာမ်ားကမူ ေဒသခံမ်ားသည္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း သည့္အတြက္ ေရေပၚမွ ေမ်ာပါသည့္ ေရျမက္ပင္၊ ေမွာပင္ႏွင့္ အႏြယ္႐ုကၡပင္မ်ားကို စုစည္း၍ ေရကန္ထဲမွ႐ႊံ႕မ်ားျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းၿပီးေနာက္ ျပဳလုပ္ျဖစ္လာသည့္ ကြၽန္းေမ်ာသစ္ ျဖစ္ပါသည္။

ေရေပၚရွိေနအိမ္မ်ားသည္ ကြၽန္းေမ်ာအလိုက္ ေက်း႐ြာဖြဲ႕စည္းထား၍ ႐ြာႏွစ္ရြာသည္ ေရ၏ႏွစ္ဘက္မွာ ပ်ံ႕ႏံွ႔ၿပီး အခ်င္းခ်င္းေတြ႕ျမင္ ႏိုင္ပါသည္၊ ထုိ႔ထက္မက ႐ြာသူ႐ြာသားမ်ားသည္ အသံက်ယ္တုိးျမႇင့္ ျခင္းအားျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း စကားေျပာႏုိင္ပါသည္။ ကြၽန္းေမ်ာႏွစ္ခုၾကားမွ အကြာအေဝးနီးစပ္လွ်င္ ဝါးတံတား သို႔မဟုတ္ သစ္သားတံတားကို တည္ေဆာက္ထား၍ တံတားေပၚတြင္ လူေတြ သြားလာၿပီး တံတားေအာက္တြင္ ေလွကေလးမ်ား လြန္းထိုး၍ ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္ ရႈခင္းရႈကြက္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို ဖြဲ႕စည္းျဖစ္လာပါသည္။

ကြၽန္းေမ်ာႀကီး ကြၽန္းေမ်ာငယ္မ်ားသည္ ႀကဳံေတြ႕ခက္ခဲေသာ ကြၽန္းေမ်ာေက်း႐ြာ ျဖစ္လာ၍ သဘာဝ ညစ္ညမ္းမဲ့ အစိမ္းေရာင္ျဖစ္ေသာ ကြၽန္းေမ်ာစိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းကို ဖန္တီးပါသည္။ လူေတြသည္ ကြၽန္းေမ်ာႀကီးေပၚတြင္ လယ္ေျမတစ္ကြက္ကြက္ကို တူးေဖာ္၍ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ သခြားသီး၊ ပဲေတာင့္စသည့္ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္မ်ားကို စိုက္ပ်ိဳးလ်က္ရွိပါသည္။ ကြၽန္းေမ်ာေပၚ၌ ေရလုံေလာက္ၿပီး ေျမၾသဇာ ထက္သန္ေသာေၾကာင့္ သီးႏွံအမ်ိဳးမ်ိဳးသည္ ရွင္သန္စြာ ႀကီးျပင္းလာပါသည္။ ကြၽန္းေမ်ာနားမွာ ငါးမ်ားစုစည္း၍ လူေတြသည္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးလုပ္ကိုင္ သည့္အျပင္ ငါးႏွင့္ပုစြန္မ်ားကိုလည္း ဖမ္းႏိုင္ပါသည္။ သီးထြက္ခ်ိန္ ေရာက္တိုင္း ေရကန္မွာ အလုပ္မ်ားေသာျမင္ကြင္းမ်ား ေတြ႕ျမင္ႏိုင္၍ လွည္းႏွင့္ေလွျဖင့္ ဟင္းသီးဟင္း႐ြကမ်ား၊ သစ္သီးမ်ား၊ ငါးႏွင့္ ပုစြန္မ်ားကို တင္ၿပီး ျမန္မာျပည္တစ္ျပည္လုံးသို႔ ေရာင္းခ် လ်က္ရွိပါသည္။

အင္းေလးကန္မွ တံငါသည္မ်ား၏ ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေလွေလွာ္ငါးဖမ္းသည့္ အတတ္သည္ တမူထူးျခားလွပါသည္။ ဤေနရာ၌ က်ားမ၊ အသက္မေ႐ြး ငယ္စဥ္ကတည္းက ေျခေထာက္ျဖင့္ ေလွေလွာ္သည့္ အတတ္ကို ကြၽမ္းက်င္ေအာင္ ေလ့က်င့္ၾကပါသည္။ ဘယ္ေၾကာင့္ ေလွကို လက္ျဖင့္ မေလွာ္ ေျခေထာက္ျဖင့္ ေလွာ္သနည္း ဟူသည္မွာ ေဒသခံမ်ားသည္ ေျခေထာက္ျဖင့္ ေလွေလွာ္လွ်င္ လ်င္ျမန္ၾကာရွည္ ရံုသာမက လက္ျဖင့္ ပိုက္ခ်ျခင္းႏွင့္ ခက္ရင္းထိုးျခင္းတို႔ကုိ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္၍ ေလွေလွာ္ျခင္းႏွင့္ ငါးဖမ္းျခင္းစလုံး တစ္ခ်ိန္တည္း ျပဳလုပ္ႏိုင္ပါသည္ဟု ထင္ျမင္ၾကပါသည္။

ဤထူးျခားေသာ ႐ိုးရာေလွေလွာ္နည္းသည္ အင္းေလးကန္ေပၚမွ လွပေသာရႈခင္းတစ္ကြက္ ျဖစ္လာပါၿပီ။ ကမာၻေက်ာ္ ဓာတ္ပုံဆရာမ်ားသည္ တံငါသည္မ်ား ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေလွေလွာ္ငါးဖမ္းသည့္ ရႈခင္းကို ႐ိုက္ကူးရန္ အင္းေလးကန္သို႔ အထူးတလည္ လာေရာက္ၾကပါသည္။

欧洲有条莱茵河，缅甸有个茵莱湖。尽管茵莱湖无论面积还是名气都没有莱茵河大，但在游客眼里，茵莱湖同样名声显赫。可以说，如果缅甸的佛塔让人震撼，那么茵莱湖则足够让人流连忘返。

位于缅甸北部掸邦高原的良瑞盆地，湖面南北长14.5公里，东西宽6.44公里，是缅甸第二大湖。茵莱湖三面环山，气候爽，景色宜人，是缅甸著名的旅游避暑胜地。

茵莱湖由四小湖泊汇成，“茵莱”在缅甸语中即“四座湖泊”之意。传说天上有四位仙子因贪恋茵莱湖的美来到人间，永远驻守在这座美妙的湖中……

在娘水镇的码头，租一条细细长长的快艇，乘船绕湖一周，饱览湖光山色之余，观浮岛，登佛塔，看热闹的水上集市，还有湖面上用竹篓鱼叉的打渔人、纺线织布的长颈女……到缅甸旅游的国外游客几乎必到茵莱湖，这不仅因为她风景优美的自然风光，更因为她独特的人文景观。

茵莱湖有三大奇观，“庄稼种在水面上，房屋浮在水面上，渔人单脚独立在船上”。湖面上漂浮着一个个岛屿，有大有小，错落分布。浮岛有 “人工浮岛”和“天然浮岛”之分，它们都是漂浮在水上的土地。“天然浮岛”是因为湖里的浮萍、水草多，风浪吹打聚成一块，经多年植物腐烂加之陆地上吹来的尘土形成；“人工浮岛”则是当地人为了谋生，把湖上漂浮的水草、浮萍和藤蔓植物等聚集起来，覆上湖泥造就而成的新浮岛。

“水上人家”以浮岛为单位组成“水上村落”，村与村间隔水相望，村民们甚至可以提起嗓门相互传递信息。若两座浮岛距离较近，便架起竹桥或木桥，桥上人来人往，桥下小舟穿行如梭，构成一幅幅“小桥流水人家”的水乡风景。

大大小小的浮岛形成了罕见的“浮岛村落”，也造就了纯生态的“浮岛农业”。人们在大浮岛上开出一块块细长的条田，种植番茄、黄瓜、豆角等蔬菜。浮岛上水足土肥，各种作物生长茂盛。浮岛周围鱼群聚集，人们种地之余，还可以捕捞鱼虾。每到收获季节，湖区一派繁忙景象，车船满载着各种蔬菜瓜果和水鲜，远销缅甸各地。

茵莱湖渔民单脚划船捕鱼堪称一绝。这里不论男女老幼，从小就练就了用脚划船的硬功夫。至于划船为什么要用脚而不用手？当地人认为，用脚划船快速而持久，还能腾出手来撒网、抛叉，可以行船捕鱼两不误。

这个独特的传统划船方法，已经成为茵莱湖上一道亮丽的风景线。许多世界著名摄影师专门来到这里，就是为了拍摄渔民单脚划船捕鱼的景象。（图文来自“醉美缅甸”）