ေဒါက္တာခင္မုိးမုိး

(ေရာင္စံုတိမ္တံတား၊ မုိးဦးသဇင္) ဇြန္လလဆန္းတြင္ ယူနန္ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစု သကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား မ်ားက စာေမးပြဲကုိ ေျဖၿပီး   ျဖစ္၍ သကၠသုိလ္ေက်ာင္းဝင္းထဲ၌ ယခင္ထက္ဆူဆူညံညံမရွိသျဖင့္ ျငိမ္သက္မႈသာရွိသည္။ ေက်ာင္းဝင္းထဲတြင္ ေႏွးတိေႏွးေကြးလမ္းေလွ်ာက္ရာ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား သံုး ေလး ငါးဦးသည္ လက္ထဲမွာ ပစၥည္းအထုပ္မ်ားကုိ ကုိင္ေဆာင္ထားရင္း မိမိအိမ္သုိ႔ ကတုိက္ကရုိက္ ျပန္သြား ေနေၾကာင္း ေတြ႕မိခဲ့ပါသည္။

ေက်ာင္းဝင္းေနာက္ဆံုးရွိအေဆာင္တြင္ ျမန္မာဘာသာဧည့္ပါေမကၡေဒါက္တာခင္မုိးမုိးကလည္း မိမိအထုပ္အပုိး မ်ားကုိ သိမ္းဆည္းျပင္ဆင္ၿပီးျဖစ္၍ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ ျပန္သြားရန္ အဆင္သင့္္ျဖစ္ပါသည္။ တရုတ္ႏုိင္ငံေႏြးရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္၏အစကေနဦမွာ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိး ကူမင္းၿမိဳ႕၌ ျမန္မာစာသင္ၾကားပုိ႔ခ်သည့္ခရီးစဥ္၏အၿပီး သတ္မႈျဖစ္သည္ဟု ေျပာဆုိႏုိင္ပါသည္။

ကြၽန္မက ကူမင္းၿမိဳ႕ကုိ ပထမအႀကိမ္ေရာက္လာပါတယ္၊ တရုတ္ျပည္ကုိလည္း ကြၽန္မေရာက္တဲ့ျပည္ပႏုိင္ငံ ပထမတစ္ႏုိင္ငံျဖစ္ပါတယ္။”ဟု ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက ေျပာျပခဲ့ပါသည္။ ယူနန္တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုတကၠသုိလ္ တြင္ ျမန္မာဘာသာဧည့္ပါေမာကၡတစ္ဦးတည္းအေနႏွင့္ အသက္ ၅၂ ႏွစ္ရွိသည့္ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးသည္   ေက်ာင္းဆရာမဘဝ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္ပါသည္။ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးသည၂၀၁၄ခုႏွစ္ဇူလုိင္လ လကုန္တြင္္ ျမန္မာႏုိင္ငံေရႊဘုိတကၠသုိလ္မွ ယူနန္တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုတကၠသုိလ္သုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီးကူမင္းၿမိဳ႕၌ တစ္ႏွစ္ၾကာ သင္ၾကားပုိ႔ခ်သည့္ဘဝကုိ စတင္ေနထုိင္ခဲ့ပါသည္။

ေဖၚေဖၚေရြေရြခ်ဳိခ်ဳိသာသာလည္းရွိ သနာၾကင္၍ခ်စ္ဘြယ္ေကာင္းပါသည္။ ၎တုိ႔က ေဒါက္တာခင္မုိးမုိး၏ စြဲထင္ခ်က္အမွတ္အသားျဖစ္သည္။ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိး အရပ္အေမာင္းျမင့္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရုိးရာ အဝတ္တန္ဆာ-ထမီကုိဝတ္၍ ကုတ္အက်ႌကုိ ကုိယ္ေပၚဝတ္ထားပါသည္။ အားမာန္ျပည့္ၿဖိဳးပါသည္။ ရယ္ေသာ အခါ မ်က္စိက ေကာက္ကြင္းသည့္လျဖစ္သလုိ ႏွစ္သက္ဘြယ္ေကာင္ပါသည္။

ကူမင္းၿမိဳ႕သုိ႔မေရာက္မီ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက ေန႔စဥ္သံုးတရုတ္ဘာသာစကားအခ်ဳိ႕ကုိ သင္ဖူးပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက တရုတ္စကားသင္ၾကားသည့္ဆရာ၊ ဆရာမႏွင့္ သင္ရသည့္တရုတ္စကားျဖင့္ ေျပာပါသည္။ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက စားေသာက္ေနထုိင္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာတရုတ္စကားအခ်ဳိ႕ကုိ ေျပာတတ္ေသာေၾကာင့္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက ကူမင္းၿမိဳ႕သုိ႔ ေရာက္ရွိစဥ္ မည္သည့္တရုတ္ စကားကုိနားမလည္းဘူးဟု ရိပ္စားခဲ့ေၾကာင္း ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးကေျပာျပခဲ့ပါသည္။ ယခုအထိေဒါက္တာခင္မုိးမုိး ကလည္း ေျပာရန္လြယ္သည့္တရုတ္စကားမ်ားကုိသာ ေျပာတတ္ပါသည္။ ဥပမာ- “ညီေဟာင္(မဂၤလာပါ။)” “ရွက္ရွက္(ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။)”။ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက ျပင္ပသုိ႔ထြက္စဥ္   ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အေဖာ္ျပဳရန္ လုိအပ္ပါသည္။

ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက ျမန္မာဘာသာႏွင့္စာေပကုိ ယူနန္တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုတကၠသုိလ္တြင္ သင္ၾကားပုိ႔ခ်ခဲ့ ပါသည္။ သင္ၾကားသည့္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားလူဦးေရသည္ ၂၀၀ေက်ာ္္ရွိသည္။ တရုတ္စကားမေျပာတတ္ သည့္အျပင္ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက မိမိ၏ကူမင္းၿမိဳ႕တြင္မွေနထုိင္စားေသာက္မႈအတြက္ ႏွစ္သက္ေက်နပ္ပါသည္ ဟု ေျပာျပခဲ့ပါသည္။

လြန္ခဲ့ေသာတစ္ႏွစ္မွေဆာင္းရာသီတြင္ ကူမင္းၿမိဳ႕တြင္ ႏွင္းက်ခဲ့ပါသည္။ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ဓာတ္ပံုမ်ားကုိရုိက္ခဲ့ၿပီး wechatထဲတြင္ ထည့္ထားပါသည္။ ကူမင္းၿမိဳ႕သုိ႔ ေရာက္လာၿပီး ေနာက္ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက wechatကုိ အသံုးျပဳရန္သင္၍ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ား၊ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္       wechat ျဖင့္ စကားေျပာပါသည္။

ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက စာဖတ္စာေရးျခင္းကုိ စိတ္ဝင္စားပါသည္။ ယူနန္တုိင္းရင္သားလူမ်ဳိးစုတကၠသုိလ္ရွိ စာၾကည့္တုိင္မွာ တရုတ္ႏုိင္ငံတြင္ ျမန္မာစာ၊ စာအုပ္အေရအတြက္အမ်ားဆံုး၊ အႂကြယ္ဝေသာစာၾကည့္တုိက္ ျဖစ္သျဖင့္ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက အလြန္ဝမ္းသာပါသည္။ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက မိမိငွါးရမ္းမည့္ျမန္မာစာ၊ စာအုပ္ စာရင္မ်ားကုိ ေက်ာင္းသားအား လစဥ္ေပး၍ တစ္လအတြင္း ငွါးရမ္းလာသည့္ စာအုပ္မ်ားကုိ ကုန္ေအာင္ ဖတ္႐ႈ ႏုိင္ပါသည္။

ထုိ႔ျပင္ အားလပ္ရက္တြင္ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္အတူ ကူမင္းၿမိဳ႕ဗဟုိသုိ႔   လည္ပတ္ခဲ့ပါသည္။ ကူမင္းတရိစၧာန္ရံုး၊ Green Lake၊ နန္ျဖင္လမ္း၊ အေနာက္ေတာင္မ်ားသုိ႔ အလည္အပတ္ ခရီးသြားဖူးသည္။

ဇြန္လတြင္ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးႏွင့္မိတ္ေဆြမ်ားသည္ ကူမင္းအေနာက္ေတာင္သုိ႔ တက္ေသာအခါ ေျခညႇပ္ဖိနပ္ကုိ စီး၍ ေလွကားကေခ်ာေမြ႕သျဖင့္ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက ေတာင္ဆင္းေသာအခါ လဲက်ပါသည္။ ဘယ္ဘက္ လက္ဖဝါးျဖင့္ ေအာက္ကုိ ထုိးထားျခင္းေၾကာင့္ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိး၏ဘယ္ဘက္လက္က်ဳိးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ လက္က်ဳိးသျဖင့္ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက ေရာင္ရမ္းသည့္ ဘယ္ဘက္လက္ႏွင့္ တရုတ္တုိင္းရင္းေဆးအထုပ္ႀကီးကုိ သယ္ယူၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ ျပန္သြားရမည္ျဖစ္ပါသည္။ “ကူမင္းၿမိဳ႕ေပးတဲ့ထူးျခားခ်က္ရွိလက္ေဆာင္ပါ။” ဟု ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက ရယ္ေမာၿပီး ေျပာျပခဲ့ပါသည္။

“ကြၽန္မက ကြၽန္မရဲ႕ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးပါတယ္။ ကြၽန္မက ကူမင္းၿမိဳ႕ရွိအမွတ္တရက ကြၽန္မရဲ႕ကူမင္းေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားပါ။”ဟု ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက ေျပာျပခဲ့ပါသည္။ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက ကူမင္းၿမိဳ႕သုိ႔ တစ္ေယာက္္တည္းေရာက္လာခဲ့ပါသည္။ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးအတြက္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ား   ကုိ မိတ္ေဆြမ်ားအျဖစ္ အေဖာ္ျပဳခဲ့ပါသည္။ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားက ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးကုိ ကူညီ ေထာက္ပံ့မႈမ်ားေပးသည္။ အထူးသျဖင့္ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိး၏ဘယ္ဘက္လက္က်ဳိးၿပီးေက်ာင္းတက္ေက်ာင္းဆင္း စဥ္ ေက်ာင္သူးေက်ာင္းသားမ်ားက ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးကုိ သြားႀကိဳ၍ အိတ္ႏွင့္စာအုပ္မ်ားကုိကုိင္ေပးသည့္အျပင္ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိး၏အခန္းကုိ သန္ရွင္းေရးလုပ္ေပးခဲ့ပါသည္။ “အဲဒီအထုပ္အပုိးေတြကုိလည္း ကြၽန္မေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြက သိမ္းဆည္းေပးတာပါ။” ဟု ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက ေျပာခဲ့သည္။

ေဒါက္တာခင္မုိးမုိး၏ကူမင္းေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက သူတုိ႔၏ဆရာမသာ   မဟုတ္ေသး၊ မိတ္ေဆြလည္းျဖစ္ပါသည္။ “ဆရာမနဲ႔ ပထမအႀကိမ္ေတြ႕တဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္က ဗမာစကား ေကာင္းေကာင္း မေျပာတတ္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ဆရာမက စိတ္ရွည္လက္ရွည္သင္ျပခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔နားလည္ ေစေအာင္ စကားေျပာတဲ့အခါ ဆရာမက ျဖည္းႏုိင္သေလာက္ျဖည္းျဖည္းေျပာတယ္။” ဟု ေဒါက္တာခင္မုိးမုိး၏ ေက်ာင္းသား ထြန္းထြန္းက ေျပာျပခဲ့ပါသည္။

ဇူလုိင္လ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက ကူမင္းၿမိဳ႕မွ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ ထြက္ခြာမည္ျဖစ္ပါသည္။   ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ကြဲကြာရေသာအခါ ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမိပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ လာမည့္ႏွစ္ တြင္ ကူမင္းေက်ာင္းသူေက်ာင္းသာမ်ားက ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ ပညာသြားသင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကူမင္း ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုႏုိင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္ေစပါသည္။

ကူမင္းၿမိဳ႕တြင္ ေနထုိင္ခဲ့သည့္တစ္ႏွစ္အတြင္း ၾကည္ရႊင္စြာရယ္ေမာမႈအမ်ားဆံုးျဖစ္သည္လည္းေကာင္း၊ ကူမင္း ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ျဖတ္ရန္ ခက္ခဲသည့္သံေယာစဥ္ျဖစ္သည္လည္းေကာင္း၊ ကူမင္းတြင္ တစ္ႏွစ္   ၾကာ ေနထုိင္မႈအတြက္ မခဲြရက္မခြါရက္သည့္သံေယာစဥ္ျဖစ္သည္လည္းေကာင္း ထင္ျမင္ယူဆပါသည္ ဟု ေဒါက္တာခင္မုိးမုိးက ေျပာခဲ့ပါသည္။ “ေနာက္အခြင့္အေရးရွိရင္ ကြၽန္မက ေပက်င္းၿမိဳ႕သုိ႔သြာလည္ပတ္မယ္၊ ကူမင္းၿမိဳ႕ကုိ လည္း လာလည္မယ္။”

昆明信息港讯 记者廖拓溪 实习记者袁思思 7月初的云南民族大学，学生们都已经结束考试，校园没有了平日里的熙熙攘攘，显得格外宁静。走在校园里，偶尔可以看见三两个学生，手里提满包包，匆匆忙忙地踏上归家的旅途。学校后方的宿舍楼里，缅甸语外教杜钦莫莫（Daw Khin Moe Moe）亦已收拾好行李，准备回国——中国暑假的开始却意味着她昆明教学旅程的结束。

“这是我第一次到昆明来，中国也是我到过的第一个外国国家。”作为云南民族大学唯一一位缅甸语客座教授，今年52岁的杜钦莫莫已经整整从教30年了。2014年7月底，她从缅甸石阶省瑞博大学来到云南民族大学，开始了她在昆明为期一年的教学生活。

和蔼可亲又慈祥可爱，或许是杜钦莫莫给所有人的第一印象——高高的个子，身穿缅甸传统服饰筒裙，外面套着一件小西装，整个人显得格外精神，圆圆的脸上没有过多的粉黛，两只眼睛笑起眯成一条缝，像两条弯弯的月牙。

北京和昆明是杜钦莫莫最向往的中国城市，在得知要选派教授到昆明来任教一年，杜钦莫莫第一时间便报了名。事实上，获得选派资格并不是件容易事，众多的报名者不仅需要达到重重资历要求，还要经过考试筛选。

在来昆明之前，杜钦莫莫专门找仰光外国语大学中文系的老师学习中文，学习完基本的日常用语后，觉得自己学得挺不错的，一度还颇为自豪。但真正到了昆明，她却发现自己什么都听不懂。到现在，杜钦莫莫能流利说的也只剩下简单的“你好”、“谢谢”，平时只能靠学生帮她翻译解决交流难题。

有一次，为了验证自己的中文水平，杜钦莫莫专门跑到学校的商店去听别人说中文，结果发现自己真的什么都听不懂，因为这件事情，她还纳闷了好久。后来身边朋友解释说，其实好多人说的都是方言，不是普通话，她才恍然大悟。

来到云南民族大学后，杜钦莫莫主要教授缅甸语和缅甸文化，大概有200多位学生，这些学生有大一的、大二的、大四的，还有由全云南省范围内缅甸语尖子生组成的基地班的学生。除了语言不通，杜钦莫莫坦言昆明生活很惬意舒适，并没有什么不适应的地方。

去年冬天，昆明飘了小雪。第一次看到下雪的杜钦莫莫尽管被冷得不知所措，却兴奋的像个孩子一样，拉着她的学生们拍了许多雪景照晒在微信朋友圈——来到昆明后，杜钦莫莫迅速学会了微信这一社交软件，平时和朋友、学生交流都靠它解决。

尽管孩子气十足，杜钦莫莫却是一个实打实的“宅女”，不喜出门的她，最大的兴趣爱好便是看书和写作。云南民族大学有着中国馆藏缅文图书最多的图书馆，这让嗜书如命的杜钦莫莫来说尤为满足。每个月，杜钦莫莫都会列出长长的书单，拜托她的学生帮她借书，一借就是7、8本，基本上一个月就能看完。

当然，除了上课和宅在家中看书，杜钦莫莫偶尔也会被她的学生们“拖”去昆明市区走走逛逛，昆明动物园、翠湖公园、南屏街、西山，都曾留下杜钦莫莫的身影。

交谈中，记者发现杜钦莫莫一直用右手按压左手，经过询问才得知，原来上个月10号，杜钦莫莫和朋友一同爬西山，由于穿着拖鞋加之特别滑，她在下楼梯的时候不小心滑倒，左手杵地而造成了左手手掌骨折。
由于受伤，杜钦莫莫不得不带着还有些肿的左手和满满一行李箱中药回国，“这也算是昆明留给我的一个独特‘礼物’吧”，杜钦莫莫笑着说。

“我和我的昆明学生们感情特别好，如果说昆明最让我留恋的，就是我那群可爱的昆明学生。”独自来昆的杜钦莫莫在昆明没有什么朋友，对她而言，她的朋友就是她的学生们。也正是因为他们，让杜钦莫莫跨越了语言不通的不便和困难，就像身处一个大家庭一般，未曾感受到孤单。

杜钦莫莫告诉记者，知道她不会说中文，所以每次出去买菜、吃饭、逛街，她的学生们都会陪在身边，帮忙进行翻译，解决各种不便。特别是左手骨折后，学生们担心她生活上不方便，不仅会主动接她上下课，还会帮她打扫宿舍，就连回国大包小包的行李都是他们帮助收拾好。

在杜钦莫莫心中，这200余个乖巧、懂事的学生就像她的子女一样，尽管只相处了一年，却早已成为心中割舍不下的存在。

对于杜钦莫莫的学生们来说，这位和蔼而可爱的缅语老师，不仅是他们的良师，也是益友。吞吞（缅语名字）是大二缅语班的班长，杜钦莫莫刚到昆明，就是他作为代表前去迎接的。经过一年的相处，杜钦莫莫和吞吞也成为了无话不谈的“忘年”好友。

“第一次见老师时，我其实还不会讲太多缅语，都是硬着头皮说的。但是老师没有‘嫌弃’，反而耐心的一个语法一个词的教我，说话的时候还故意把语速放得很慢，没听懂的也不厌其烦地讲好多遍。她告诉我学外语不要怕出错，要大胆的讲。”回忆起和杜钦莫莫相处的点滴，吞吞直言自己特别幸运，能遇到这样一位缅语老师。

在缅甸，大学老师至少一年就要更换一所学校任教，由于这种特殊的制度，常年“奔波”的杜钦莫莫已经习惯了离别。7月11日，杜钦莫莫就要离开昆明了。又一次面对离别，杜钦莫莫脸上还是透出了丝丝愁绪。所幸，明年、后年，她的这些昆明学生都会去缅甸交换学习，到时便又可以再见面了。

杜钦莫莫说，在昆明度过的这一年里，最多的就是欢笑，是和她的昆明学生们难以割舍的情怀，是对这一年生活的依依不舍：“有机会我还要去北京看看，当然，也会再回昆明。”